«ماسک اکسیژنم را برداشتم و هوای بسیار رقیق روی قله را به درون ریه هایم فرستادم. حسهای مختلفی لحظه به لحظه در وجودم جایشان را با هم عوض میکردند و در آخر متوجه نشدم بر روی قله چه حسی داشتم خوشحالی؟ ترس؟ خستگی؟ غرور؟ یا بیحسی محض؟ بی حسی محض ناشی از لمس فضای تهی. چند سال است که از آن روز میگذرد و من همچنان ذهنم درگیر «آن» است. آن طلوع آن صدا، آن نور، آن امید یا شاید آنی ورای تمام اینها. آنی که شاید گفتنی نیست و شاید به خاطر همین تجربه‌ی مشترک ناگفتنی است که انسانها به کوهستان میروند تا آنی را لمس کنند شاید از همین روست که مردمان کوهستان کوهنوردی را نه یک ورزش بلکه نوعی سلوک زندگانی می پندارند. سلوکی که ذاتش آهسته و پیوسته گام برداشتن به سوی هدف است. هرقدر هم که شرایط سخت باشد و هر قدر فراز و نشیب و تاریکی در پیش رو باشد، هر قدر مخاطرات مسیر هولناک به نظر آید، باز باید دوام آورد و ادامه داد که در این مسلک تک تک قدمها و لحظه لحظه‌ی تلاشها خود مفهوم زندگی هستند؛ فارغ از اینکه رسیدنی در کار باشد یا نه.»
کتاب در جست و جوی آن روزنوشتهای صعود به بلندترین قله ی دنیاست. صعودی که در ابتدا با انگیزه و هدف مشخصی شروع شد: قدم گذاشتن بر بام دنیا.
اما این هدف طی روزهای صعود با طوفانها بهمن،ها دلتنگیها و دشواریها همراه شد و رفته رفته صیقل یافت، تناقضاتش عیان شد، تغییر شکل پیدا کرد و در آخر، در مواجهه با آنی، در میان تلفیقی از «هیچ» و «همه چیز» محو شد و سرآغاز جست وجویی جدید گردید.
«ماسک اکسیژنم را برداشتم و هوای بسیار رقیق روی قله را به درون ریه هایم فرستادم. حسهای مختلفی لحظه به لحظه در وجودم جایشان را با هم عوض میکردند و در آخر متوجه نشدم بر روی قله چه حسی داشتم خوشحالی؟ ترس؟ خستگی؟ غرور؟ یا بیحسی محض؟ بی حسی محض ناشی از لمس فضای تهی.
چند سال است که از آن روز میگذرد و من همچنان ذهنم درگیر «آن» است. آن طلوع آن صدا، آن نور، آن امید یا شاید آنی ورای تمام اینها. آنی که شاید گفتنی نیست و شاید به خاطر همین تجربه‌ی مشترک ناگفتنی است که انسانها به کوهستان میروند تا آنی را لمس کنند شاید از همین روست که مردمان کوهستان کوهنوردی را نه یک ورزش بلکه نوعی سلوک زندگانی می پندارند. سلوکی که ذاتش آهسته و پیوسته گام برداشتن به سوی هدف است.
هرقدر هم که شرایط سخت باشد و هر قدر فراز و نشیب و تاریکی در پیش رو باشد، هر قدر مخاطرات مسیر هولناک به نظر آید، باز باید دوام آورد و ادامه داد که در این مسلک تک تک قدمها و لحظه لحظه‌ی تلاشها خود مفهوم زندگی هستند؛ فارغ از اینکه رسیدنی در کار باشد یا نه.»
کتاب در جست و جوی آن روزنوشتهای صعود به بلندترین قله‌ی دنیاست. صعودی که در ابتدا با انگیزه و هدف مشخصی شروع شد: قدم گذاشتن بر بام دنیا.
اما این هدف طی روزهای صعود با طوفانها بهمن،ها دلتنگیها و دشواریها همراه شد و رفته رفته صیقل یافت، تناقضاتش عیان شد، تغییر شکل پیدا کرد و در آخر، در مواجهه با آنی، در میان تلفیقی از «هیچ» و «همه چیز» محو شد و سرآغاز جست وجویی جدید گردید.
درباره نویسنده:
ایمان آذیش متولد سال ۱۳۶۴، فارغ التحصیل رشته فیزیک از دانشگاه تهران است. علاقه‌ی او به کوهستان به دوران کودکی و کوهپیمایی های همراه خانواده‌اش برمی گردد. در سال ۱۳۸۴ به عضویت انجمن کوهنوردی دانشگاه تهران درآمد و همزمان با فراگیری یخ نوردی و سنگنوردی به اکثر قله های ایران صعود کرد. از شاخص ترین آنها میتوان به صعودهای متعدد زمستانه دماوند،علم کوه و همچنین قله ۷۵۴۶ متری موزتاق آتا در کشور چین اشاره نمود.
او کوهنوردی را نه فقط یک ورزش بلکه روش و شور زندگی خود میداند. در جست وجوی آن اولین کتاب اوست که طی روزهای صعود به قله اورست نوشته شده است و ضمن روایت روز به روز صعود به بلندترین قله‌ی دنیا به فلسفه‌ی کوهنوردی و زوایای کمتر دیده شده ی آن میپردازد.
چاپ دوم
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.