کتاب دوست من

کتاب دوست من، منتشرشده توسط نشر خانه فرهنگ و هنر مان، از برجسته‌ترین آثار مؤلف خود به شمار می‌رود. خاطره‌نویسی به‌خودیِ‌خود موضوعی جذاب است، اما زمانی که این کار توسط نویسنده، شاعر و منتقد ادبی بزرگی همچون آناتول فرانس انجام شود، ارزش مطالعهٔ آن دوچندان خواهد بود؛ به‌ویژه وقتی موضوع، روایت خاطرات کودکی او باشد.

نویسنده با مهارتی ظریف و لطیف، خود را در شخصیت کتابش پنهان کرده و مخاطب را لحظه‌به‌لحظه مشتاق دنبال کردن ماجراها و روابط شخصیت‌های داستان می‌سازد. او با نکته‌سنجی‌های فریبنده و دلنشین، از زاویهٔ دید یک کودک، مواجهه با خانواده و اطرافیان را به تصویر می‌کشد و بدین‌سان، کتاب دوست من را علاوه بر یک شاهکار ادبی، به منبعی ارزشمند برای آموزش و پرورش کودکان بدل می‌کند.

در بخشی از دیباچهٔ کتاب، به قلم مؤلف، چنین آمده است:

«از بیست سال پیش می‌دانستم که روزی باید به این نقطه برسم. من این نکته را می‌دانستم اما احساس نمی‌کردم؛ زیرا در آن وقت، همان‌طور که به راه شیکاگو فکر می‌کردم، دربارهٔ زندگی نیز می‌اندیشیدم. حالا که از پشته‌ها و تپه‌ها عبور کرده و گذشته‌ام، سر را به عقب برمی‌گردانم تا با یک نگاه، تمام مسافتی را که این‌قدر زود پیموده‌ام، ببوسم. شعرِ شاعرِ فلورانسی مرا در این رؤیا غرق کرده و وادارم می‌کند که شب را در کنار آتش گذرانده و اشباحی را به حرکت درآورم.
من دیگر اعتمادی به دوست قدیمی خود که «زندگی» است ندارم، ولی هنوز او را دوست دارم و تا هنگامی که ببینم انوار آسمانی‌اش روی سه پیشانی سفید می‌درخشد، آری، روی سه پیشانی محبوب و عزیز، خواهم گفت که زندگی زیباست و او را تقدیس می‌کنم.
چند ساعتی است که همه‌چیز مرا متعجب می‌سازد. در این ساعات، همه‌چیز در من لرزشی شگفت‌انگیز ایجاد می‌کند. در این حال به این فکر می‌افتم که حافظه قدرت عجیبی است و نیروی احضار گذشته هم مانند قوۀ دیدن آینده، عظیم و حیرت‌انگیز است؛ آن هم همچون خاطره، عالی و ممتاز است.
شب، ساکت و آرام است. من هیزم‌ها را در بخاری جمع کرده و آتش نیمه‌خاموش را روشن می‌کنم. بخوابید عزیزانم، بخوابید! من بدین‌وسیله خاطرات کودکی خود را می‌نویسم و این به‌خاطر شما سه نفر است.»