کتاب «در جست‌و‌جوی آن» از نگاه ابراهیم فرجی پور

آنچه از دل بر آید لاجرم بر دل نشیند. (معلم با خط‌کش چوبی‌اش زد پشت دستم و گفت: «جمله‌هایت زیباست.» گفتم: «اجازه آقا، پس چرا می‌زنی؟» نگاهم کرد، پوزخند تلخی زد و گفت: «می‌زنم تا همیشه یادت بماند خوب نوشتن و زیبا نوشتن در این دنیا تاوان دارد.»)-شاملو.

سخنوری، مباحثه، گفتمان و نوشتن بهترین فرصت و ابزاری است که انسان در عرصه زندگی از موهبت آن بهره‌مند می‌باشد. او با در اختیار داشتن برگی از کاغذ می‌تواند در پناه قلم رازهای نهانی و ناگفته‌های خود را در کمال آرامش و صراحت بیان نموده و در پیشگاه عموم به قضاوت بگذارد. نویسنده محصول تاریخ است و با تحلیل و نوشتن نسبت به هنجارهای جامعه قادر است افکار و جهان‌بینی خود را بی‌کم‌وکاست منعکس نماید. لوح سفید و اعجاز قلم بهترین و مناسب‌ترین فرصت برای بازگویی و انتقال خاطرات و اندوخته‌های تجربی و ذهنی انسان است که به گمان جایگزینی بر آن نیست. یقیناً فرصت و شرایط به‌دست‌آمده واکنش و تراوش ذهنی او است که فقط برای یک بار حادث می‌شود. نویسنده آرزومند است که نوشته‌اش مورد اقبال واقع شود، اما اگر چنین نشود حتی‌الامکان در آرشیو تاریخ ماندگار بماند، به تعبیر افلاطون.

دانش را با نوشتن پای‌بند کنید؛ آنچه از حفظ شود بگریزد، آنچه نوشته شود برقرار ماند. متأسفانه تکنولوژی و ابزارهای فیلم‌برداری و مدرن باعث شده تا انگیزه نوشتن و ثبت وقایع در جامعه کوهنوردی بتدریج از درجه اهمیت کاسته و کسی تمایل و حوصله‌ای برای خاطره‌نویسی و ثبت وقایع نداشته باشد.

به یقین معلوم نیست این تفکر و ایده برخاسته از جامعه کنونی تا چه میزان مقبولیت عمومی دارد و بتواند پاسخ‌گوی نیازهای نسل آینده باشد، ولی به نظر می‌رسد در بینش و نگرش جوانان و قشرهای جامعه کوهنوردی بتدریج نوعی تنبلی و سستی اجباری در نوشتن و خواندن حاکم گردیده است. با نوشتن می‌توان سخت‌کوشی‌ها و عملکرد گران‌سنگ را از گذشته به دیده و نظر عموم گذاشت و تجارب ارزشمند و سترگ دیگران را در صعود به قلل و در فراز و نشیب روزگار در عرصه گفتار و عمل به جامعه منتقل کرد.

حسب شانس و اقبال، کتابی حاوی گزارش اورست با عنوان «در جست‌وجوی آن» نوشته همنورد گرانقدر جناب آقای ایمان آذیش از انتشارات دانیار به دستم رسید و در اولین فرصت مطالعه آن را آغاز نمودم. شیوایی قلم و حسن نگارش انگیزه و علاقه‌ای شد تا آخرین سطور آن را با جان دل مطالعه کرده و تبرک نمایم. ایشان در سال ۱۳۹۸ موفق به صعود به بام جهان، قله اورست، شدند و گزارش آن را مکتوب و در یک جلد منتشر کرده‌اند که مطالعه و بازبینی آن توصیه می‌گردد.

بهره‌گیری از واژگان و جملات بزرگان و اساتید، متن گزارش را لطافت داده و برای مطالعه و بازخوانی آن انگیزه ایجاد می‌کند. از سویی، ذکر خاطرات گذشته و تفسیر و تصویرسازی پدیده‌های پیرامون، برگرفته از جهان‌بینی و تفکر نگارنده است که به محتوای گزارش غنا می‌بخشد. دقت و بازگویی رخدادهای تلخ و شیرین در مسیر و کمپ‌ها، حاکی از ذکاوت و استعداد او است که به موقع و با ظرافت توانسته با عشق آن را بازگو و عینا بر لوح کاغذ آرایش نماید. قابل ذکر است که در شرایط فعلی، متاسفانه اقبالی برای مطالعه و خوانش در جامعه نیست. لذا تعداد قلیلی دلبسته ورزش کوهنوردی و اندک تمایلی به مطالعه دارند که در آن نیز تداوم و قوتی نیست. به این خاطر، از حسن نظر نویسنده است که رخدادها را بی‌کم و کاست و بدون ملاحظه شفاف و با ظرافت تشریح کرده که به هیچ منتی مخاطب را تا فراز قله همراه می‌کند. کتاب مورد نظر حاوی گزارش و رخدادهای صعود به قله اورست است که فاتح آن به خوبی توانسته با زبان کوهنوردی مخاطب را مجذوب روزشمار گزارش نماید و خواننده گام به گام در سایه او فراز و نشیب مسیر و کمپ‌ها را در پشت درهای بسته صعود چشمی کرده و شریک خوشی و کامیابی فاتح قله می‌شود. به این خاطر، کتاب مورد نظر قابل ستایش و مطالعه آن یقینا مفید و لذت‌بخش است. حسب وظیفه برای نویسنده آرزوی موفقیت و بهروزی دارم.

ابراهیم فرجی پور
۲۱ شهریور ۱۴۰۳
کانال حرفی برای گفتن

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

[nextend_social_login]